تنهایی شاید احساس اون تک ستاره ی درخشان تو آسمونه
که نزدیک به ماهه و مهتاب نمیذاره کسی چشمش اون رو ببینه!
تنهایی شاید احساس ماه باشه که به خاطرمهتاب
نمیتونه تک ستاره ی درخشان کنارش رو ببینه!
تنهایی شاید احساس خورشید باشه
که به جز ابر که اون هم دشمنشه همدمی نداره!
تنهایی شاید احساس آسمون باشه
که فقط شاهد رفت و آمد ماه و خورشید و ستاره است
و فقط به این فکره که آیا زمانی خواهد رسید که دیگران شاهد رفتنش باشند!
تنهایی شاید احساس من باشه 
که نه آسمونم ونه خورشیدونه ماه و نه ستاره،تنها کسی هستم که آرزو دارم
شبی بیاد که بدونم،آره فقط بدونم در این بیداری انتظار چه کسی رو میکشم!!!
تاریخ : یادداشت ثابت - جمعه 93/4/7 | 9:13 صبح | نویسنده : حمیدرضا عزیزی | نظر
.: Weblog Themes By Pichak :.
