روزگاری جاده ای بودم غرق تردد
جاده ای که از رفت و آمد،لحظه ای خالی نمی شد
من که بسیاری از غریبان رابه آبادی رساندم
عاقبت خود ماندم و ویرانه تنهایی خود
تاریخ : یادداشت ثابت - سه شنبه 92/12/21 | 10:46 صبح | نویسنده : حمیدرضا عزیزی | نظر
.: Weblog Themes By Pichak :.
